Współczynniki wyrównawcze LAF określają położenie mieszkania w bryle budynku i związane z nim zużycie ciepła. Dzięki nim możliwe jest wyrównanie różnic zużycia energii na potrzeby ogrzewania poszczególnych lokali z uwzględnieniem wskazań podzielników kosztów ogrzewania lub ciepłomierzy zainstalowanych w mieszkaniu.
Współczynniki LAF są szczególnie ważne dla mieszkańców lokali położonych w niekorzystnych, z energetycznego punktu widzenia, punktach budynku. Na większe straty energii narażone są m.in. mieszkania znajdujące się przy ścianach szczytowych budynku, sąsiadujące z nieogrzewanymi pomieszczeniami (np. piwnicą lub strychem). W takich przypadkach różnica zapotrzebowania na ciepło może skrajnie odbiegać od innych, korzystniej położonych mieszkań.
Współczynniki wyrównawcze stosuje się więc w celu zatarcia różnic spowodowanych niekorzystnymi, niezależnymi od mieszkańców warunkami i wyrównania jednostkowych kosztów ogrzewania lokali. Obowiązek ten wynika z postanowienia art. 45a Ustawy Prawo Energetyczne, które zobowiązuje zarządcę budynku wielolokalowego do wyboru metody rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale z uwzględnieniem współczynników wyrównawczych zużycia ciepła.
Jak to działa w praktyce? Wartości odczytane z podzielników ciepła koryguje się wartością współczynnika wyrównawczego, odpowiednio wyznaczonego dla danego lokalu. Dzięki temu otrzymujemy liczbę jednostek niezbędną do obliczenia udziału danego lokalu w całkowitych kosztach ogrzewania budynku.
Wyznaczanie współczynników LAF opiera się na dwóch głównych metodach. Pierwsza z nich, metoda uproszczona, może być stosowana jedynie w przypadku, gdy wszystkie zewnętrzne przegrody budynku są jednolicie ocieplone, a sam budynek ma regularny kształt prostopadłościanu. Chociaż jest to szybsza metoda, ma ona swoje ograniczenia i może nie odzwierciedlać dokładnie rzeczywistych strat ciepła, szczególnie w przypadku budynków o nieregularnych kształtach i zróżnicowanych przegrodach wewnętrznych. W takich przypadkach konieczne jest zastosowanie metody obliczeniowej.
Metoda obliczeniowa opiera się na pomiarach i analizie strat ciepła w poszczególnych lokalach, uwzględniając umiejscowienie lokalu w budynku, rodzaj i budowę przegród wewnętrznych i zewnętrznych oraz inne czynniki wpływające na straty ciepła.
Podczas stosowania metody obliczeniowej brane są pod uwagę następujące czynniki:
Aby właściwie wyznaczyć współczynniki LAF, należy określić wskaźnik strat ciepła dla każdego lokalu, uwzględniając jego zapotrzebowanie na ciepło w odniesieniu do powierzchni lub kubatury. Wartość ta jest porównywana z wartością „najcieplejszego” mieszkania, a następnie dzielona przez wskaźniki strat ciepła pozostałych lokali, co pozwala wyznaczyć współczynnik LAF dla każdego lokalu.
W uzasadnionych przypadkach można dokonać niewielkich korekt wartości współczynników, na przykład gdy lokal znajduje się nad ogrzewaną piwnicą, gdy w budynku występuje nieogrzewane poddasze, lub gdy lokal posiada więcej niż dwie zewnętrzne ściany o różnej orientacji względem stron świata. Wprowadzenie korekt do współczynników z tabeli jest jednak dobrowolne i zależy od decyzji zarządcy budynku.
Zarezerwuj bezpłatną konsultację z naszym ekspertem ds. audytów energetycznych. Wystarczy, że wypełnisz formularz, a nasz specjalista skontaktuje się z Tobą, aby ustalić dogodny termin spotkania.
Zarezerwuj bezpłatną konsultację z naszym ekspertem ds. audytów energetycznych. Wystarczy, że wypełnisz formularz, a nasz specjalista skontaktuje się z Tobą, aby ustalić dogodny termin spotkania.
© EGZO ENERGIA 2024, Strona stworzona przez SIOFO.